ÇİMSATAŞ mücadelesi dersleri

Çimsataş işçileri insanca yaşayacak bir ücret ve ek protokol imzalanması için 12 Ocak tarihinde üretimi durdurma eylemi başlatmıştı. Bu mücadeleden çıkarmamız gereken dersler var. 

Metal işçisi

İki günlük kendiliğinden grevin ardından, patronun talebi doğrultusunda kolluk kuvvetleri işçileri fabrikadan çıkardılar. Bununla da yetinmeyen patron greve çıkan ve aralarında sendika temsilcisinin de bulunduğu 12 işçiyi işten attı.

İşçilerin üyesi olduğu BMİS yönetimi ise eylemin ardından yaptığı açıklamayla işçilerin mücadelesinin yanında olmadığını ve imzalanan sözleşmenin bir zafer olduğunu duyurmuştu. Ardından da, temsilciler aracılığıyla işten çıkarılanların kıdem tazminatlarını alacağını ve duruma göre ileride iyi niyetli olanların durumunun tekrar değerlendirilebileceği konusunda da mutabakata varıldığını bildirerek işçileri evlerine yollamıştı.

İşçilerin ücret iyileştirilmesi ve diğer taleplerinin kabul edilmediğini ve vaatlerin de yerine getirilmeyeceğini biliyoruz. İşçilerin kararlı iradesiyle başlayan bu mücadelenin, sendika yöneticilerinin onların karşısında konumlanması üzerine geri çekilmesinden birkaç önemli ders çıkartmalıyız.

1.) İşçilerin sendika yönetimi ve temsilcileri üzerinde sıkı denetiminin olmaması, sendikacıların patronların baskısı altında ve kendi mevkilerinin çıkarları adına keyfi davranmalarına yol açabiliyor.

2.) İşçilerin bir eylemde seçilmiş komiteler kurarak eylemi bizzat kendilerinin yönetmemesi, sendika yönetimini tek karar alıcı duruma getiriyor ve ihanet olasılığının yolunu açıyor.

3.) Bir işyerindeki eylemin diğer işyerlerinin desteğini almaması ve yaygınlaşmayıp yalnız kalması, o eylemin patron, bürokrat sendikacı ve hükümet iş birliğiyle bastırılmasını kolaylaştırıyor.

Unutmayalım, işçinin sorununu ancak örgütlü işçiler çözer!