Öncelikle bilmemiz gereken şey, sendika demek işçi demektir. Ve ülkemizde ilk sendikal kanunlar 1947’de çıkarılmıştır. Çeşitli sıkıntıları olsa da bu Türkiye işçi sınıfı için büyük başarıydı. İlerleyen yıllarda ise işçi sınıfının birlik ve beraberliği sayesinde çeşitli kanunlarla eklemeler yapıldı. İşçi sınıfı biliyordu ki birlik olursak kazanırız.
Türkiyeli işçiye sendikali olmak 1947 yılından beri anasının ak sütü gibi helaldir. Türkiye ve dünya burjuvazisi her zaman işçinin aza kanaat etmesini ve azla yetinmesini ister. Verdiği ücretler açlık sınırının altında. Verdiği yemek bir insanın alması gereken kalorinin altında ve kalitesizdir.
Burjuvazinin çocukları her zaman en iyi okullara gidip en iyi şekilde giyinirken, en iyi şekilde dünyayı gezerken burjuvazi işçi sınıfının çocuklarını bile açlıkla terbiye edip bilgisiz ve cahil kalsınlar ister. Ve sizler de biliyorsunuz ki bir işçi hep der ki, “Ben çocuğuma bir gelecek sağlamak için çalışıyorum.” Peki ben bir işçi babanın işçi çocuğu olarak soruyorum: Ne zaman daha da sıkı şekilde birleşip haklarımızı savunacaksın? Ya da şöyle soruyum: “Çocuğunun hakkını ne zaman savunacaksın?”
Bir işçi bilmelidir ki kimse oturan ve haklarını istemeyen kimseye haklarını vermez. Haklarımızı almamız için sendikalarımız var, bizlerin de bizim olan sendikalara sahip çıkmamız gerekmektedir.
Üye olalım, çeşitli görevler alalım, komiteler kurup işçi mücadelesini yalnız bırakmayalım.
Çünkü işçinin derdini işçi çözer.
Ben bir işçi babanın işçi çocuğuyum.
Saygılarımla…
Metal İşçisinin Gazetesi 
Bir Cevap Yazın